در روزهای اولیه، جوهرهای گراور شبیه به جوهرهای چاپی بود. در پایان قرن هجدهم، «تیغه‌های دکتر» فلزی برای جایگزینی پاک کردن جوهر اضافی با یک پارچه معرفی شدند، اما جوهرها به همان شکل باقی ماندند.
تا پایان قرن نوزدهم بود که جوهرهای «مایع» معرفی شدند.
قدیمی ترین آنها مبتنی بر آب و احتمالاً شبیه جوهرهای آنیلین آن زمان بودند.
اینها بعداً به نفع جوهرهای حاوی حلالهای هیدروکربنی و رزینهای طبیعی یا مصنوعی کنار گذاشته شدند.
مرکب چاپ صفحه بخش کوچکی از صنعت چاپ است که تاریخچه آن کمتر ثبت شده است.
به عنوان توسعه شابلون سازی، این فرآیند برای قرن ها مورد استفاده قرار گرفته است، در درجه اول برای تزئین منسوجات.
در دهه 1920، به عنوان روشی مناسب برای تولید پوسترهای کوتاه و چاپ روی سطوح دشوار مانند شیشه شروع به جلب توجه کرد.
این فرآیند به عنوان وسیله ای برای رسوب لایه های سنگین جوهر بر روی طیف گسترده ای از بسترها، اغلب با شکل دشوار، توسعه یافته است.
در اوایل هیچ جوهر مناسبی برای چاپ صفحه در دسترس نبود و از رنگ های تزئینی معمولی استفاده می شد.
جوهرهای چاپ روی صفحه مدرن بر اساس طیف گسترده ای از رزین ها و پلیمرهای مصنوعی در طیف وسیعی از حلال ها با فرار مناسب هستند.
در پایان دهه 1960، یک فناوری کاملاً جدید، فرآوری فرابنفش (UV) (به IARC، 1992 مراجعه کنید)، در فرمولاسیون جوهر مرکب چاپ فلکسو معرفی شد (Carlick، 1971؛ Hargreaves، 1995).
این سیستم های 100٪ جامد با مکانیسم های رادیکال های آزاد یا کاتالیز اسیدی که با تابش با طول موج های مناسب تابش UV آغاز می شود، پلیمریزه می شوند.
این فناوری ابتدا برای چاپ لیتو و لترپرس توسعه داده شد اما به زودی به فرمولاسیون جوهر صفحه نمایش گسترش یافت و اکنون به چاپ فلکسو و گراور معرفی شده است.
اگرچه کوچک‌ترین شرکت‌ها و صنایع در مناطق کمتر توسعه‌یافته ممکن است هنوز از فناوری‌های قدیمی‌تر استفاده کنند، صنایع مرکب چاپ افست و جوهر چاپ امروزه به طور کلی با صنایع ۵۰ سال پیش بسیار متفاوت است.
فناوری‌های در حال تغییر، اتوماسیون و کنترل رایانه‌ای، مواد و فرآیندهای ایمن‌تر، ویژگی‌های صنایع امروزی در کشورهای توسعه‌یافته است.
تولید جوهر چاپ
توسعه جوهرهای چاپ بسته به فرآیند چاپ، مسیرهای متفاوتی را دنبال کرد.
چاپ لترپرس و لیتو از جوهرهای با ویسکوزیته بالا استفاده می کنند که با استفاده از مواد کم فرار فرموله می شوند و به طور کلی به عنوان جوهر «خمیر» یا «روغن» شناخته می شوند.
فرآیندهای فلکسو و گراور از جوهرهای با ویسکوزیته پایین استفاده می‌کنند که با حلالهای فرار فرموله شده‌اند و در مجموع به عنوان جوهرهای مایع شناخته می‌شوند.
جوهرهای مرکب رنگ روی صفحه عموماً ویسکوزیته متوسطی دارند. تولید کنندگان جوهر تمایل دارند در یکی از این سه زمینه تخصص داشته باشند و تنها بزرگترین شرکت ها حوزه وسیع تری را پوشش می دهند.
- منابع:
- تبلیغات:
بدون دیدگاه