هنگامی که کیف های دستی شروع به محبوب شدن کردند، به شدت مورد انتقاد قرار گرفتند زیرا غیر زنانه تلقی می شدند.
قبل از کیفهای دستی، جیبهایی در داخل لباس زنانه بسته میشد که وسایل شخصی را در خود جای میداد و بازیابی وسایل با احتیاط و متواضعانه انجام میشد.
به دلیل حمل کیف های دستی در فضای باز، اکسسوری وسایل شخصی یک زن را در معرض دید قرار داد.
هنگامی که کیف مکرومه کوچک در قرن بیستم به جریان اصلی تبدیل شدند، از اقلام کاملاً کاربردی به نمادهایی از ثروت و ارزش استفاده کننده در جامعه تبدیل شدند.
سبکها، مواد، قیمتها و مهمتر از همه، نامهای تجاری کیفها و کیفهای دستی به همان اندازه (اگر نه بیشتر) از عملکرد خود کیفها ارزشمند شدند کیفهای دستی از حالت غیر زنانه به ویژه زنانه و غیرمردانه در نظر گرفته شدند.
در حالی که کیفهای زنانه بهعنوان اکسسوری مد عمل میکردند و به این معنا نبودند که بیش از چند مورد شخصی و زیبایی (چیزهای زنانه) در خود جای دهند، کیفهای مردانه بیشتر در قلمرو کیفها باقی ماندند: مربع، لبههای سخت، ساده است.
حاوی اقلام مربوط به “دنیای مرد”: اقلام مربوط به تجارت، اسناد، پرونده ها، لوازم التحریر و خودکار تقسیم بندی جنسیتی بین کیف شخصی و کیف تجاری در وسط با کیف صدقه تک جنسیتی که از قرون وسطی نشات میگیرد و به معنای حمل سکههایی برای اهدا به کلیسا یا فقرا بود، میآید.
نمادهای خیریه کیف صدقه بعدها به طور کلی به کیف های دستی زنان منتقل شد زنی که کیف حمل میکرد بهعنوان طبقه بالاتر دیده میشد و بنابراین به طور بالقوه از کیف برای نگهداری کمکهای خود استفاده میکرد.
در طول دهه 1940، سهمیه بندی منسوجات برای جنگ جهانی دوم منجر به تولید کیف های دستی ساخته شده از موادی مانند رافیا یا قلاب بافی از نخ شد برخی از زنان در این دوره کیف های دستی کوچک خود را از الگوهای تجاری قلاب بافی می کردند.
بدون دیدگاه